Eh, isa ka lang naman sa libu-libong generic na aesthetically gifted guys na pakalat-kalat diyan sa mga makokonyong lugar. Allergic kaya ako sa konyo! Nung una kitang nakita, anyabang-yabang ng dating mo, eh kung binugbog kaya kita.

Masyado kang dressed to kill. Kapag kasama kita, pakiramdam ko, yaya mo ako. Hindi ba pwedeng mag-shorts at mag-tsinelas ka na lang, kakain lang naman tayo sa The Fort ‘no! Masyado kang mabango. napapahiya ang Vitasoft (baby fresh) cologne ko. Masyado kang malinis, antagal-tagal mo sa banyo. Ano bang ginagawa mo dun? Naliligo ka ba sa gatas ng ina? Daig mo pa ang babae sa tagal mo magbihis. Iwan kaya kita!

Masyado kang vain at superficial. Kapag katabi kita, mortal sin ang pagpawisan kasi pakiramdam ko andumi-dumi ko na. At ang pinakanakakaloka sa lahat, wala kang barkadang pangit! O siguro naa-associate ko lang ang kutis-mayaman sa pagiging gwapo. Sandali, bakit ba ‘fuck!’ ka ng ‘fuck’. Hindi ba pwedeng mag-‘putang ina ka’ na lang. Yung kasinlutong ng La-La. Oo, fish cracker yun, hindi pet name ni Lady Gaga. Ambabaw mo talaga, wala kang depth.

Hay naku, masyado kang pa-kyut, hindi ako natutunaw sa mga ngiti o titig mo. Masyado kang pa-impress, nakakainis! Ni hindi nga ako nakikinig sa mga kwento mo. Alam mo bang nakaka-turn off yang ginagawa mo? Nakailang hikab na kaya ako, wish ko lang mapansin mo. Wala kang ibang alam pag-usapan kundi gym at kotse? Wala nga ako nun! Isa akong butanding na mahilig lumamon at nilalakad ko lang ang Batasan papuntang MOA.

Kaya sorry ka na lang, hindi ako nakakarelate sayo kapag bagot na bagot ka na sa kakahintay sa driver mo dahil coding ka. Ni hindi mo nga alam paano mag-commute. Kaya pala natameme ka nung sinabi ko sayo minsan na may tinulak akong lalake sa harap ng rumaragasang jeep, akala ko kasi holdaper. “Hindi ba masyadong mausok sa jeep?”, tanong mo. “Obvious ba”, sagot ko. Hindi ko alam kung bakit, basta tumawa ka na lang bigla. Mina-mock mo ba ang pagiging mahirap ko! “Hindi, ah.” pa-kyut mong sabi. Nakup! Sarap mo talagang tampalin.

Masyado kang maselan, akala mo dati nakakalason ang isaw. Oo, streetfood din ang banana cue tulad ng adidas at betamax. Ni wala kang idea kung gaano kasarap ang kwek-kwek at monay. Hindi mo alam kung ano ang biko at karyoka. Ang tawag mo sa kalabasa ay ‘yellow thing’. Try mo kaya kumain nun. Salpak ko sa bunganga mo, eh. Di kaya hypochondriac ka lang?

Akala mo cool ka dahil masyado kang pa-film buff? Laking tuwa mo siguro nung tinanong mo kung napanood ko na ang “Nosferatu” at ang sagot ko ay hindi. May evil grin kapa, kasi for once, nalampasan mo ang IQ ko. If I know, tulad ko, hindi mo rin naintindihan ang semiotics nun. Eh di ka nga nanonood ng sine kapag hindi Hollywood at diring-diri ka sa pelikulang Tagalog. Dati nga, akala mo si Einstein ang umimbento ng telepono at hindi mo alam ang ibig sabihin ng “compromise” at “sulking”. Turn-off ka talaga.

Masyado kang maarte. Mahilig ka pa sa musicals. “Ewe. You’re so gay”, trip kong sabihin kapag binabalahura kita. Oo, balahura. Sensya, hindi ko alam ang English equivalent nun. Basta, ‘yun na ‘yun. Sumasakit ang ulo ko sa R&B at Bossa, ano ba. Walang angas ang taste mo sa music. Pa-kyut ka nga! At masyado kang colonial mentality. Di porke’t nanonood ako ng local tv channels eh mababang uri nako ng tao. Kabilang kaya ako sa tinatawag na diverse at intelligent viewing public. Kunwari ka pa diyan, eh tawang-tawa ka kaya kay Pokwang! Ayaw mo lang aminin, baka kakantyawan ka ng mga friends mo.

Masyado kang spaced out. Natatawa ka sa mga sarcastic kong hirit hindi dahil naintindihan mo ang mga ‘yun kundi naa-amuse ka lang kung paano ko siya dini-deliver. Laking gulat mo, di ba, nung sinabi kong nanonood ako ng PBA at Ultimate Fighting Challenge. Sabi ko, ansarap ng mga basketball player! Mababaho ang mga yan, sagot mo. Inggit ka lang, sabi ko, kasi hindi ka kasintangkad at kasinggaling nila.

Hay naku. Sino ka ba! Eh, isa ka lang naman sa libu-libong generic na aesthetically gifted guys na pakalat-kalat diyan sa mga makokonyong lugar. Allergic kaya ako sa konyo! Pero pakshet, nami-miss kita.

“All I have to do is dream,” sabi niya.

“Oo. Yung bandang kumanta nyan, sabay-sabay silang namatay sa isang plane crash,” sabi mo.

“Kinilig ako nung kinanta siya nina Ally McBeal at Antonio Sabato, Jr. sa isang episode kung saan nag-hire si Ally ng male escort para magpanggap na boyfriend niya. May gusto kasi siyang i-prove. Nagselos si Billy, yung childhood sweetheart niyang may-asawa na.”

“Weird ako. Hindi ako mushy.”

“Applicable kasi sa akin ang life imitates art. Mas masarap mabuhay sa hindi makatotohanang mundo.”

“Bakit ba pag-ibig na lang lagi ang bagahe mo?”

“Kasi matagal ko na siyang hindi nararamdaman.”

“Mature ba tayo?”

“Hindi. Sa lahat ng tao, pakiramdam ko, ako na lang ang hindi nagbago.”

“Gusto mong isipin na hindi siya masama?”

“Sana nga hindi masama na manatili akong isip-bata.”

“Siguro naman.”

“Kasaysayan na lang ang huhusga sa atin.”

“Sa atin.” Pag-uulit mo.

“Ako ang representasyon ng sawing pag-ibig.” Seryoso siya.

“Nakakatawa naman.”

“Ikaw ba hindi?”

“Ganon din ang pakiramdam ko.”

“Kaya nga tayo nandito, di ba.”

“Dala-dala ang parehong bagahe.”

“Sa magkaibang lebel.”

“Bakit?”

“Basta. Sigurado akong magkaiba tayo ng nararamdaman.”

“Sa parehong konteksto.”

“Pwede rin.”

Hindi na nila alam ang susunod na sasabihin sa isa’t isa.

“Uy…” hindi ka niya matingnan ng diretso.

“Bakit?”

Gusto niyang hawakan ang kamay mo. Pero hindi niya magawa. [Ang totoo niyan, gusto na niyang tapusin ang kwento niyo. Para sa’yo kaya?]

[*3rd of three. Ang konek nito ay ang dalawang mga nauna: Confrontation at Confrontation, too.]

Salamat pero hindi mo naman kailangang makinig sa mga pagdadalamhati ko. Ano ka ba, wala ‘to. Ang totoo niyan, napapasaya ako ng mga bagay-bagay na nakakasakit sa akin. Mas nalulungkot ako sa katotohanang hindi ako ang dahilan ng kalungkutan niya. Ngayon, unti-unti ko nang pinag-aaralan kung paano lumayo sa kanya. Wag mo na kasi ako bigyan ng pansin, hindi ako sanay na may nag-aalala sa akin.

Salamat nga pala sa dalawang galong ice cream na binili mo. Naubos ko siya ng isang upuan habang nanonood ng “Nightmare on Elm Street” at “Petrang Kabayo”. One and Two. Talagang alam mong iyon ang gamot ko sa pag-eemo, no? Nagprisinta ka na namang lutuan ako ng pasta. At dahil hindi pula ang sauce na ginamit mo, tatlong kawali ang nilamon ko habang paulit-ulit na nakikinig ng System of a Down, Saydie, Slipknot, Rage Against the Machine at Aegis. Ng sabay-sabay. Oo, headbanger ako.

Salamat sa plano mong bigyan ako ng dalawang maltese terriers pero ang totoo niyan, panda at koala ang gusto kong gawing house pets. Minsan nga, gusto ko rin mag-alaga ng penguin at oras na malaman mo yun, sigurado akong bukas na bukas din, lilipad ka ng Alaska para hulihin ang pinaka-kyut na penguin sa buong kapuluan. Nga pala, ang gusto ko ay yung penguin na polka dot ang balat ha, kung sakaling may makita ka.

Salamat din pala sa pagsasabing anggaling-galing ko kahit lahat ng tao, tae ang tingin sa obrang ginawa ko. Kahit papaano, naiaangat ko ang sarili kahit man lang sa paningin ng mga taong tulad mo.

Hindi ko namalayan isang gabi na nakalutang na pala ako sa Ilog Pasig sa sobrang kalasingan pagkatapos kong languin ang apat na kahong sioktong at bangag dahil sa limang piraso ng katol na sabay-sabay kong tinira dahil mag-isa kong ipinagdiwang ang kaarawan niya. Dumating ka sakay ng isang helicopter para iahon ako pero hindi ko natatandaang ikaw ang tinawagan ko.

Siya, na pinapangarap kong sumagip sa akin, ay nalunod rin pala sa sarili niyang kalungkutan dahil hindi man lang siya binati ng taong pinangarap niyang bubuo sana ng bertdey niya. Teka, pupuntahan ko siya. Kailangan niya ng makikinig at dadamay sa kanya. Hindi mo na ako kailangang samahan pa.

Kaya, sa muling pagkakataon, heto na naman ako, nakamasid sa kanya habang ipinagluluksa ang pag-ibig niya para sa taong may mahal namang iba. At ikaw, bakit ka ba laging handang magmasid sa akin?

Paulit-ulit mo mang sabihin at iparamdam sa akin, maraming salamat pero hindi ko kailangan ang pagmamahal mo.

Nakikilala mo pa ba ako? Sigurado akong ‘hindi’ ang isasagot mo. Huwag mo akong titigan na para bang ang pagtataka mo ang mag-uudyok sa simbahan para gawin kang santo. Awa? Anong awa ang pinagsasabi mo.

Hindi mo man lang ako pinakinggan noong unang beses kong sinubukan na lapitan ka at ibigay sayo ang card na pinagpuyatan kong buuhin. Isinulat ko ang tulang ginawa ko para sayo at nilagyan ko ng tatlong petals ng bughaw na rosas para maiparamdam ko ang paghanga sayo. Hindi mo man lang tinanong ang pangalan ko at mabilis mo akong sinipa ng iyong napakatigas na paa. Black belter ka nga pala. Ang iniwang alaala nun ay ang marka ng swelas sa mukha ko na araw-araw kong tinititigan sa salamin dahil umaasa pa rin ako na sana, umilag na lang ako.

Nakita kita sa mall kasama ang nililigawan mong sikat na artista. Lumapit ako para ngitian ka dahil gusto kong ipakita sayo ang bagong linis kong ngipin pero hindi ko pa naibukas ang mga labi ko ay sinigawan mo na ako at ipinahiya sa mga taong dumadaan. Tinulak mo ako sa salubong na escalator at hindi ka pa nakuntento, nilagyan mo ng dinikdik na sili ang nabasag kong bungo at sinabi mong wag na wag na kitang susundan. Nakatingin sa akin ang nililigawan mong sikat na artista habang humahalakhak sabay sabing “belat”. Sana sinampal mo lang ako noon. E di sana, hindi nakalabas ang utak ko ngayon dahil sa nabasag kong bungo.

Naiihi ako noon kaya pumasok ako sa isang sosyal na restawran at doon, kumakain ka kasama ang bago mong nililigawang sikat na model. Nakita mo ako at hinila papunta sa kusina at walang kaabog-abog na itinali mo ang mga kamay at paa ko sa tangke ng gas sabay sabing “wag mong gambalain ang pagkain ko dahil nasusuka ako kapag nakikita ko ang pagmumukha mo!” Natuwa ako kahit papaano dahil natatandaan mo ako. Siguro, naaalala mo ang sapatos mo kapag nakikita ako. Inutusan mo ang mga kusinero na i-bake ako sa oven at kapag naging golden brown na ako ay ilagay ako sa loob ng pridyidir upang manigas at nang hindi ka na magambala pa habambuhay. Pag-alis mo, imbes na sundin ang utos mo ay ginahasa ako ng sampung tagapagluto, benteng waiter, tatlong sekyu pati na ng babaeng cashier at baklang manedyer.

Hindi ko inisip na api ako pero katulad ng mga bida sa fairy tales at telenovela, nakapag-asawa ako ng bulag na mayaman na siyang nagbigay sa akin ng lahat ng hihingiin ko. Siya, na hindi ko rin sigurado kung minahal nya nga ako o napapanatag lang siya sa katotohanang may nilalang na mas masaklap pa ang sinapit kaysa sa sarili niya. Oportunista ako kaya mayaman na ako ngayon. Sikat at tinitingala ng mga taong dati nag-aakalang isa akong estatwa sa gitna ng garden ng namatay kong asawa. Pero, higit sa anumang pagtanggap ng mundo sa bagong ako, sinigurado kong mabubuhay ako ng matagal upang sa pagdating ng araw na ito, maisagawa ko ang paghihiganting inaasam-asam ko.

At ngayong kaharap na kita, nakapagtatakang ni awa o galit sa’yo ay hindi ko maramdaman. Ni pag-ibig, pagnanasa o libog ay wala na rin. Napatitig na lang ako sayo at napagtantong ang trahedya ko lang ay masyado kasi akong mahilig sa gwapo.