High cable ride

"Wuy." Matagal rin niyang inisip ang dahilan kung bakit di ka na niya maramdaman.

"Pasensiya na."

"Ano ka ba, hindi mo na kailangan himingi ng dispensa." Hilaw na ngiti ang tugon niya.

At tulad ng dati, hindi mo iyon napansin. Dahil siguro, ganoon ka na bilang tao. Mas gusto niyang isipin na hindi.

"Maraming bago sa buhay mo ngayon 'no?"

"Masaya ka ba para sa akin?" tanong mo.

"Oo. Oh well, hindi oo na oo."

"Biglaan lang lahat. Ganoon nga siguro kapag nakita mo na ang taong para sa'yo."

"Wag kang mag-alala. Sa bandang huli, sasalubungin din kita. Hindi para pangitiin ka kundi para pagtawanan ka."

"Ano ka ba naman. Ngayon lang ako naging masaya. Uli."

"Pasensya na". Nakatingin siya sa semento. Binibilang ang mga pulang langgam na dumadaan sa ilalim ng kanyang pulang tsinelas.

Bakit ba kasi hindi mo maramdamang mas gusto niyang siya ang samahan mo kesa sa iba.

Hindi pa pala niya kayang tapusin ang kwento niyo.