Dahil isa akong multo ng nakaraan. Paikot-ikot, pagala-gala, nakatingin sa puting kisame ng maliit na kwartong mainit. Pinagpawisan dahil wala namang lumalabas na kahit na konting magpapagalaw ng kamay sa puting papel na nabuhusan ng RC cola. Hindi ako lumalabas.
"Pumayat ka", sabi niya na nakangiting-aso.
"Recession kasi. Nauna ka nang kumain, matagal na akong hindi nakakain ng ganito". May ebola virus kasi at laging lanta ang dahon ng gulay. Masangsang ang amoy ng isda. Mahal na rin ang bigas, ibinibiyahe pa kasi mula Vietnam at Thailand.
"Buti na lang malamig kapag gabi".
"Hindi muna ako iinom ng beer, nalasing kasi ako nung Disyembre. Gumapang ako pauwi ng bahay", sabi ko sabay order ng isang beer. Dumating ito na hindi malamig, naglagay ako ng limang dakot ng yelo na mabilis natunaw.
Nagtaka ako pero hindi ko na kinuwestiyon. Blangko ang aking mukha.
"Do I make sense?"
"Hindi".
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 shouts:
Post a Comment